Polska należy do grona dziewiętnastu państw Unii Europejskiej, które nie chcą mieć na swoim terytorium upraw genetycznie zmodyfikowanych – w tym także dozwolonej do tej pory kukurydzy MON810.

Państwa europejskie wolne od upraw GMO to oprócz Polski: Belgia (tylko Walonia), Bułgaria, Dania, Niemcy (poza celami badawczymi), Grecja, Francja, Chorwacja, Włochy, Cypr, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Węgry, Malta, Holandia, Austria, Słowenia, Wielka Brytania (poza Irlandią Płn., Szkocją i Walią).

Polska już w styczniu 2013 r. wprowadziła rozporządzeniem rządu zakaz uprawy roślin zmodyfikowanych genetycznie. Wprowadzenie zakazu wówczas uzasadniono w Komisji Europejskiej zagrożeniem zanieczyszczenia pyłkiem kukurydzy GMO miodów produkowanych w Polsce, co mogłoby spowodować poważne trudności dla hodowców pszczół i ograniczyć spożycie miodu. Wcześniej (w listopadzie 2012 r.) została uchwalona ustawa o nasiennictwie, która zezwala na rejestrację i obrót nasionami zmodyfikowanymi genetycznie w Polsce. Uchwalenie tych przepisów poprzedziły liczne demonstracje przeciwników upraw GMO.

Powierzchnia upraw genetycznie zmodyfikowanych na świecie w dalszym ciągu rośnie, choć już nie tak szybko jak przed kilkoma laty. Obecnie wynosi ona ponad 180 mln hektarów. Odpowiada to obszarowi pięciokrotnej powierzchni naszego kraju.

Rośliny GMO uprawia ok. 18 mln rolników z 28 krajów z całego świata. Ponad 90 proc. uprawiających rośliny genetycznie zmodyfikowane gospodaruje na małych działkach w krajach rozwijających się.

Największy jednak obszar upraw przypada na Stany Zjednoczone – ponad 73 mln ha, Brazylię – 42 mln ha, Argentynę – 24 mln ha, Kanadę – 12 mln ha i Indie – 12 mln ha. Uprawiana jest głównie zmodyfikowana soja, kukurydza, bawełna i rzepak. Uprawia się też m.in. dynie, papaje, buraki cukrowe i pomidory.

Warto zauważyć, że w USA większość produktów spożywczych w handlu zawiera składniki z modyfikacjami genetycznymi. Nie jest to jednak oznaczane na opakowaniach, bo amerykańskie prawo nie nakłada takiego obowiązku.